Köyümüze düştü yolum.
Her yer viran olmuş Köylüm.
Yana düştü elim kolum.
Gül çiçekler solmuş Köylüm.
Yıkılmış taştan duvarlar.
Tükenmiş malla davarlar.
Ne müslüman ne gavurlar.
Toprağında kalmış Köylüm.
Süslenmiş mezar taşları.
Yerle yeksandır başları.
Durmaz gözümün yaşları.
Hüzün ile dolmuş Köylüm.
Ne koyun ne emlikleri.
Toplayan yok yemlikleri.
Ne çay ne de demlikleri.
Meğer geçmiş bolmuş Köylüm.
Her taşında bir hatıra.
Anlatsam sığmaz satıra.
Sanki Hak'tan bir muhtıra.
Verdiğini almış Köylüm.
Tüm emekler gitmiş zaya.
Ne atlı var ne de yaya.
El açtım Ulu Mevla'ya.
Ektiğini yolmuş Köylüm.
Ne sen sor ne ben söyleyim.
Öz'de, Erge'de bölgeyim.
Sanki geçmişe gölgeyim.
Güneş bizden çalmış Köylüm.
Birbirine düşmüş kalan.
Yeri yurdu olmuş talan.
Sığırtmaç yaşamak yalan.
Yediğimiz golmuş Köylüm.
Hüseyin SIĞIRTMAÇ
Antalya 11 Haziran 2023
Kayıt Tarihi : 11.6.2023 05:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık.
Tebrik ederim Sn Hüseyin SIĞIRTMAÇ Üstadım
Yüreğinize, bileğinize sağlık
Gönül nefesiniz ilham çağlasın.
Samimiyet yüklü dualarımla
saygılar sunarım.
TÜM YORUMLAR (2)