Solmuş çiçek. Şiiri - İrem Nur Güldal

evdeki kedim kurtardı beni ölümden
tahmini birkaç gün önce
hani
ölürsen ona kim bakacak dediğin
benim ise bastıramadığım acıya yenik düşerek
bi şekilde büyür gider diyip
sahipsiz bıraktığım kedim
bileklerime solmuş çiçekler ekerken
nefesim ciğerlerimden çıkmazken
kapıda haykırışlarıyla
çağırmaya çalıştı herkesi yanıma
sen duymadın
ilk değildi
son da değil
yaşarken beni kimse duymadı
alıştım
sen yine duymayacaksın.