Yine rıhtımda yapayalnız ağlıyordu
Yetim martılar gibi çaresizdi ümitleri
Yine ayrılık acısı yüreğini dağlıyordu
Yine kirpiklerini nemlendiriyordu gözleri…
Tutamıyordu bu amansız derdi sinesinde,
Gözleri ona engel oluyordu
Şöyle bir bakan onun gözlerine
Ondan daha beter soluyordu…
Ümitsiz bir vuslat sancısıydı bu,
Giden gelmeyecekti bir daha…
Kırılmıştı artık kanadı, kolu,
Gözyaşlarını silmeyecekti bir daha…
Yine gemiler yanaşıyordu limana,
Yine bin ümit canlanıyordu gözlerinde.
Her martının pervasızca kanat çırpışına
Kalbi saatlerce titriyordu ellerinde…
O bekliyordu, elbet bir gün dönecekti,
O biliyordu; sessizce, aniden gelecekti
Uzanmış yatıyor olsa bile musalla taşına,
O ağlayacak ve “Seni Seviyorum” diyecekti
Kayıt Tarihi : 24.6.2008 19:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yayınladığın eserlerin tamamını okudum. İlk göze çarpan husus şüphesiz ki; umut teması... Bu da 'vuslat sancısı'nı seçmendeki ipuçlarını veriyor haliyle. Aslında hep aynı temanın kullanılması şüphesiz ki bir şair için tavsiye edilecek bir husus değildir. Ama kanımca, burdaki eserler aynı his ikliminde ve birbirine yakın zamanlarda yazılmış olsa gerek. Yoksa farklı temalarrın üstesinden gelemeyeceğin anlamı çıkarılmamalıdır yorumumdan...
Bazı noktalarda yer yer kelime çeşitlemeleri ile şiirlerini zenginleştirdiğin gözümden kaçmadı. Ama şunu da itiraf etmeliyim ki duygusal manada dizeler gerçekten samimi ve okuyucuyu şaire ortak yapmayı başarıyor.
Bin okuyup bir yazman temennisi ile edep yolunda başarılar diliyorum...
TÜM YORUMLAR (1)