Solmayan Tek Renk Şiiri - Hanifi Kara

SOLMAYAN TEK RENK

Zamanı geldiğinde, her bir canlı ölecek
Ölsen dahi yaşatan, ölmeyen renge boyan.
Cephede çarpışırken, yüzüne tükürenden
Affedip de intikam, almayan renge boyan.

Nefsimiz ve neslimiz, edilmelidir tedip
Kur’an’ın karşısında, acze düşer her edip
Hakk’ın rızası için, göğsünü siper edip
Her zorluk karşısında, yılmayan renge boyan.

Ne mutlu ol kişiye, hizmetle yeldi ise
“Nereden, niçin geldi”, görevin bildi ise?
Nasıl ki geri gelmez, dün dünde kaldı ise
Hiç bir zaman dönüşü, olmayan renge boyan.

Olmamalı bulgurdan, gider iken pirince
Her şey karşına çıkar, bir gün kabre girince
Oturtulmuş bir hâlde, her şey yerli yerince
Ağlanacak bir yerde, gülmeyen renge boyan.

Onunla yarışacak, ideoloji hangi? !
Hem yok, hem olamaz; elbet Kur’an’ın dengi
Solmayan bir tek renk var, o da Kur’an’ın rengi
Bütün renkler soluyor, solmayan renge boyan…! ! !

09/06/’13
Hanifi KARA