bir sabah vakti
gözlerimi kapatmış dinleniyordum
günlerden salı.
bir yangın yerinde umutlarım
yanıyordu alevlerinde ben
çaresizdim bildiklerimle
derinlerde hasretim
bir yalnızlığa
sıcak bir hava neminde
gözyaşlarım ağlıyordu
ben ise gözlerimi uzaklara dikmiş
sadece bakıyordum
uzaklardan
bir duman yükseliyordu
yanık kokularında hatıralarımın
gül hatırası yanıyordu
gözlerimi açtığımda
ruhum gitmiş beni arıyordu
bende giden ruhumu
en güzel ruhumu
ve en son umudumu
bir nur doğdu
ilahi bir hikmetle
bütün renklerim içimde
hatırlıyorum onu
en güzel renkte
en güzel gönüllere açan
gelincik edalı
kırlarımın ve gönlümün
sevgi çiçeği
solmasın bir daha
umutlar gibi.
Kayıt Tarihi : 6.1.2019 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!