Ayı astım pencerene, çengelinden,
Karanlığını alsın diye yüreğinin.
Dünyanı aydınlatıp yol göstersin,
Sevgimiz, sevdamız uçup gitmesin,
Işıksız kalıp solmasın gülümüz diye.
Özlemlerimi, hayallerimi birer birer yazdım
Her yıldız ayrı bir hüznü taşıyor.
Samanyolu; çokluğuyla sevdamı yansıtıyor.
Gökyüzü kadar temiz ve berrak sevdamı.
Her çiçeğe bir isim verdim,
Kimi sevda kimi hüznün adı oldu.
Ben ömrümü vermeye hazırlandım,
Sevgin için sevdan uğruna.
Yürekten inandım aşkın için,
Sevdim; uğruna canım vereceğimi bilerek.
Bak yüreğim herzamankinden daha büyük,
Daha canlı ve sevgi dolu.
Ne olur karartma ışığımı.
Ay küsmesin, yıldızlar ıramasın bize,
Solmasın gülümüz böyle.
Cem Veysel Gül
01/07/2002
01: 20/ist
Kayıt Tarihi : 1.7.2002 11:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!