Solmadan Yavrum Şiiri - Osman Kaya Malatya

Kefenim alınıp konmadan suyum,
Gel de anlatayım ölmeden yavrum,
Nüfus kütüğünden düşülüp sayım,
Azrail başıma gelmeden yavrum.

Dinle sözlerimi atma yabana,
Saygı göster efendiye çobana,
Saf bilgisiz deme garip babana,
Akıllıca düşün gülmeden yavrum.

İnsan ol insana düşünme hile,
Sıkışıp ta dara düşsen de bile,
Zarar verme kuşa çiçeğe güle,
vicdanını yokla yolmadan yavrum.

Ektiğini biçer milleti soyan,
Asla adam olmaz canlara kıyan,
Aman olmayasın sözünden cayan,
İyi düşün karar almadan yavrum.

Dünya malı için kendini üzme,
Münafık olanla yan yana gezme,
Bilmediğin suya dalıp ta yüzme,
Bilenlere danış dalmadan yavrum.

Daim haddini bil kabından taşma,
Hesapla bütçeni sonradan şaşma,
Dengeni kaybedip barajı aşma,
Tedbir al perişan olmadan yavrum.

Ara yeni yeni güzelce buluş,
Daima her iki tarafa çalış,
Hakkın emrettiği kelama alış,
İlim öğren geri kalmadan yavrum.

KAYA sözlerini söyler duyana,
Bir gün göçeceğiz elbet o yana,
Eziyet çektirme sen şirin cana.
Kadrini iyi bil solmadan yavrum.