Çubuk indi, başladı akmaya melodiler seli
Hüzünlü yürekleri sızlatan Melankoli
Korkak gizlenen acılı bir kemanın sesi bu
Alegroya geçen Çello sesleri
Vurgulu tel cekisleri, heybetli Kontrabas
Fagotlar karga ötüşleriyle katılırken
Fillerin cığırkanlıgıdır Posaune
Ağlayan kemana ulaştıramaz sesini Obua
Susar melankoli, susar Solist Keman
Meydan artık, senfoni canavarlarınındır
Timpani patlarcasına gümbürder
Elinde çubuk, savaş yöneten bir komutan gibidir sef
Unutulur dört mevsim Vivaldi
Çığırtkan meydanlarda var olmadi Tschaikowski
Virtüözce taranan piyano tuşları
Yorgun düşer, tempo yavaşlar
Savasta yorgun düşmüş askerler gibidir senfoni Ailesi
O sesizlikte tekrar dillenir Solist Keman
Seslenir Melankoli
Çubuk titrektir, emri unutmustur
Özgürdür artik, hüzündür melankoli
Özgürdür artik, hep aglar keman...
Kayıt Tarihi : 28.2.2009 17:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!