Solgun yorgunluk! Şiiri - Mustafa Cilasun

Açsam ne olacak sanki melalimi
Ürpererek yaşadığım o serüveni
Hey uzaklardan merakla bakan
Sen ne vakit anlayacaksın halimi

Her ne dersen kar etmezdi bilirim
Kendi dertlerinle ömrünü tükettin
Ne kadarda çırpındığına ben kefilim
Lakin ne çaresizim sessizliğimleyim

Nelere talip oluyorsun ne arıyorsun
Kendi kişiliğinden korkup kaçıyorsun
Anlatıyorsun sen nasıl anlaşılıyorsun
Karanlık bir ufukta aşkımı bekliyorsun

Zaten yorgunum halimde sen yoksun
Senin dirliğinedir korkum onu umarım
Dalgalar karasında sen dalkıran oldun
Bizleri denize hasret koydun korkuttun

Beyan ediyorum artık senden bizarım
Asla seni okumayacağım öyle kızarım
Ne yazarsan neleri karalarsan kaçarım
Karakalem melalini sarf etsen bakmam

Kahrolası bir tutkumu tutunduğun yel
Ey uzaklardan temaşa eden bir el ver
Ne haldesin hangi derttesin haber ver
Sen gelmesen de kelamınla selam ver