Solgun perde Şiiri - Dağlar Özügüç

Hakkım kaldı çok övülen şu adalette
Haklıyım buna yer şahit gök şahittir
Engelledi konuşturmadı beni nezaketsiz
Günlüğe yazdıklarımın tamamı gerçektir
Sonunda sessizliği seçen o devamsız
Daha evvelki kan kusan konuşmaları
Bizi her türlü suçlamaya yetmiştir
Hayatı zehir etmeye çalışanların
Yalanları ortaya çıkmadıkça
Dürüst olanı nasıl anlatacağız
Solgun perdenin sallanan tülleri
Yağmura karışan çok göz yaşıları görmüştür
Çiçeklerin taç yapraklarına
Damlayan o hicran göz yaşları
Yıllardır adalet diye kıvranan
Biçare yangın yürekleri söndürmüştür