Solgun Gül Şiiri - Yüksel Özmen

Bir bardakta suya dalmış köklerin
Yaprakların solgun, dalgın gözlerin,
Sen de mi esiri oldun dertlerin
Bu halini görüp de kendimden geçiyorum.

Kavuşmak için yüreğin titriyor,
Bilirim ki bu hal senden gitmiyor,
Benim de köklerim gün gün eriyor,
Ben de bir bardak suda ızdırap içiyorum

Ne seninki gelir, ne benimki,
Aşkımız kaderde bir korkarım ki,
Sen yalnız, ben yalnız, tenler yarım ki
İki yarım bir bütün seninle kaçıyorum

Bu dünya ne sana ne bana güler
Ağlar biz insanlar sararır güller
Bu gözyaşlarını bir ölüm siler
Yaşlı gözlerimi alıp, dünyadan göçüyorum.,