Solgun Bir Gül Şiiri - Yasin Gençkol

Solgun bir gül, pencerenin önünde,
Yağmur damlalarıyla sırılsıklam.
Bir zamanlar ne kadar güzeldi,
Şimdi solmuş, renksiz, paramparça.

Tıpkı benim gibi, solgun ve yorgun,
Hayatın yükü altında ezilmişim.
Bir zamanlar ne kadar umutluydum,
Şimdi karamsar, yalnız, bitkinim.

Rüzgar eser, yapraklar savrulur,
Ben de öyle, savrulup dururum.
Bir yerden bir yere, anlamsızca,
Bu hayat beni ne kadar yoruyor.

Belki bir gün yeniden açar bu gül,
Belki bir gün ben de yeniden gülerim.
Ama şimdilik, sadece bekliyorum,
Bir mucizeye, bir umuda tutunuyorum.