Solgun bir gül Şiiri - Ali Sarp Çağatay

Solgun bir gül, bahçede duruyor,
Gözleri yaşlı, hiç gülümsemiyor.
Yaprakları solmuş, sevgiye susamış,
Gözlerinde hüzün, kalbi kırılmış.

Güneş açtığında bile gülmüyor,
Yağmur yağdığında ise ağlıyor.
Bahar geldiğinde bile çiçek açmıyor,
Güzelliklerden mahrum, yalnız kalıyor.

Solgun bir gül, aşkın acısını taşıyor,
Ayrılığın yarası içinde kavruluyor.
Güzel günlerin hayaliyle avunuyor,
Ama yine de yalnız, içinde yalnız kalıyor.

Solgun bir gül, umutla bekliyor,
Sevginin yeniden filizlenmesini özlüyor.
Hayatın güzelliklerine yeniden kavuşmayı umuyor,
Ama şimdilik yalnız, solgun ve hüzünlü kalıyor.