Soldurma Şiiri - Mükerrem Yılmaz

Yüzlerde gülücük,
Gözlerde sevecenlik,kaybolmuşsa neşe,
Donuklaşmışsa bakışlar,
Boyun bükmüşse açan çiçekler,
Yeşil sarıya dönmüş,
Yaprak düşmüş,kırılmışsa dal,
Kaybolmuşsa birer birer umutlar,
Kırılmışsa cesaretin,
Bil ki sen ölmüşsün!

Oysa yaşam böyle değil!
Düşürme kanatlarını,yeniden dene uçmayı.
Gülümse,gülümse hadi gülümse.
Döndür sarıyı yeşile,
Ölmesin çiçekler,solmasın renkler.
Düşmesin yapraklar,kırılmasın dallar.
Kaybolmasın umutların,kırılmasın cesaretin.
Aydınlığın ardındaki karanlığı,
Karanlığın ardındaki aydınlığı unutma!
Unutma ki her doğan gün,
Güneşin ilk ışıması ile başlar.
Küçük kıvılcımlarla büyür yangın,
Gülümse, hadi gülümse.
Uçmayı yeniden dene,gün nelere gebe,
Aşka,sevdaya,sevdalıya,dostluğa.
İyiliğe kötülüğe,doğruluğa dürüstlüğe.
Açlığa yokluğa,sefalete zenginliğe
Güzelliğe çirkinliğe,hastalığa sağlığa.

Yem olma kurda kuşa,
Kaptırma kendini yalana dolana,erirsin,çürürsün,kokuşursun!
Yürekli ol,mert ol.
Sev sevil, gülümse! Hadi gülümse!
Yaşam budur işte!