Soldun Ayşem Şiiri - Abbas Paksoy

Domur domurdu, çiçeklerin.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.
Pırıl pırıldı, köçeklerin.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.

Cilveliydin, hayli beterdin.
Ömrüme bedeldin, yeterdin.
Bülbüllerden, tatlı öterdin.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.

Ela gözlerinle, bakardın.
Baktıkça, içimi yakardın.
Al güllerden, güzel kokardın.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.

Dağda, maral gibi koşardın.
Sinsi sinsi, kıydan aşardın.
Heveslenip, şevkle coşardın.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.

Hakkımızda, toplandı şura.
Nasıl kandık, zalim doktora.
Paksoy’uma, açtın bir yara.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.