Gönül bahçeme ekmiştim bir gül
Ötmeyince zamanla soldurdu, bülbül
Kalbimde kalan hep solmuş bir gül
O da yanınca kaldı bir avuç kül.
Bir ümit deyip bekledim seni
Gelmeyince her gün ağlattın beni
O külü yaktın bir damla yaşla
Son gidişinde mahzun bakışla
Ne olur kalbime bir ümit aşla
Yada gitmeden öldür ve taşla.
Bir gün dönersin diye bekledim
Hiçbir zaman vuslat hazzı tatmadım
Hiç tatmadığımın biride ölüm
Vuslatsız Allah vermesin gülüm
Ben böyle yapa yalnız bir kulum
Senin yaptığına diyorlar zülüm
Bir gün olur gelirsen mezar taşımda
Okursun bunları yanı başımda.
Kayıt Tarihi : 2.12.2003 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!