Solan Gül Şiiri - Vedat Koparan

-“Acılar hep bize düşer usta” Bu ne ilk ne sondu -

Ve Yaprak yaşadığı
Zamansız gelen vurgunda
Günlerce göçük altında
Yaşamla ölüm arasında kalakaldı
Kâr kurbanı sistem çarpıklığında..

Bir yanda yangındayım
Bir yanda kış üşümeleri düştü yüreğime
Yaşanan iki mezar arası danstı ölümle
O sadece gün şafaklarında açan
Soldurulan,beton yığını içinde bir güldü…

Onu –onları
Nefes alırken her an
Her nerede kanayan bir yürek varsa
Ben orada hüzün karalarında…

Denizlerin med cezirlerince
Kanayan ince sızı hep yüreğimde
Direnç mavisi ve sapsarı güneşle
Öfkem dağların zirvesince,
Yol,yön belli yürüyeceğim,düşüneceğim…*

-Depremde yitirilenler, çekilen acılar adına -...

* Yangısında senli Ay/ten’li hüzün düşlerde
Bir yürekten bir yüreğe dizelerde çağlayan esinle…

Vedat K.09.02.2004