Solan Gül
Ey gül neye böyle ser-nigûnsun
Kim attı seni bu reh-güzâre
Yaprakların öyle pâre pâre
Topraklar içinde rû-nümûnsun
Hüsnün görünür bana ziyâde
Soldukça o rengi dil-pezirin
Ağlar sanırım senin nazîrin
Hemşiren olan felek semâda
Sahninde nihân hazin bir âvaz
Ey gönlümü hun eden zevâlin
Evler gibi rengi rû-yi âlin
Nur-ı ezeliye doğru pervâz
Ayrılmış o zülf-i pür-zerinden
Bir nâdire-i şefak-izârın
Yahud ki nesim-i nev-baharın
Düşmüş bu yere güzel perinden
Kayıt Tarihi : 5.3.2016 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!