Solacak Maviler Bu Gözlerde

Papatyam,
iliklerime kadar fırtınalıyım
karanlığın delirten dağ başı yalnızlığında
hüzün delisi bir ayrılık bağdaş kurdu
bende…

gidişin karanlığın sol yanı gibi; kör…acılı…
pencereden sızan hüznün rengi mor ve tonlarında
denizin mavisine de siyah düştü
ruhumun sonsuzluğuna korkular bulaşıyor
ağırlığınca düşüyor kelimeler kalemimden
dolaşıyorlar hecelerce mısralarda

tutuştu ellerim gecenin yazgısından
yandı yüreğim sînemde sakladığım sırlarımda
hayâllerimin ve gecenin rengi birbirine karışıyor
kirpiklerimin arasından umutsuzluk sızıyor
karanlığın ruhumu ele geçirdiğini hissediyorum

söndürüyor görünmez bir el sokak lâmbalarımı birer birer
yine sensizlikte
hadi….
n’olur,
beni mavilerine al…
turkuazlarında hapset…
ezberinde tut…
dalan bakışlarında sakla…
hadi…
yoksa,
solacak maviler bu gözlerde…