Sol Yanın Ortadoğu Kanıyorsun Nariçe

Rezervi bitip tükenmek bilmeyen hangi madenin ruhusun.Derinlerine böyle çağırıyorsun. Varsıl hülyalar sunup durma derinlerde.
-Derinlerde her şeye rastlar insan. Sen orda aşk mısın acısı mısın aşkın acısı mısın unutamadığım mısın bilemedim.
”Sessizlik” cevap mı? İçindeki petrol olmalı ve sol yanında da Ortadoğu. Bu yüzden kanıyorsun.Bu yüzden bütün gözlerim sende.

-Suskunluğun kendine kurşunlar öretti.Beş meteliğime vurdun. Sen susunca bana da yazmak geldi. Sevginin gücünden ruha indin. Orda katman katman yakılmış ben’i gördüm.
-Şiir sözlüm deyip sevdiğim adamı hurilerle yakıp kavurduğun affedilmezliğin fotojenliği vardı. İçimdeki mağaralardan çıkmamı istiyorsun.Gökdelenlere çık diyorsun. Gökdelenlerde
Oturup gönül çelenlerle çelimsiz seviler yaşa . Beni unut Tırtılım yazmışsın.
-Demek kelebek olup bin ömür sende kalmaya razı değil kaderin. Ruhundaki sevgi magmasının mimarıyım öyle buzullara atsan da penguenlerin gelir yaşatır bizim sevdamızı.
Her vedanın ıssız bir adası vardı. Giderken yanında neler almak istersek orda bekler diye gideriz. Oysa ıssız adalarda beklentilerin beyi yoktur. Orda huzurun ağası olmak da zor.
-Kendine sarılmak dışında başka gölge yaymaz vedalar.Ve sonrasında gözyaşının altın damlaları değer, değinemediklerimize.
*Uğruna ağladığın bir sevdan varsa dünyanın en mutlusu sensindir. Böyle yüce sevgi her insana nasip olmaz. Her damlası aşk,her damlası yaşamın sıcaklığı, ruhun kavuruculuğu, algıların buhuru, içtepilerin özsel tepmesi, akıştır kısacası.
*Hadi arkana b’akmadan git.
Git ki şehrin her adımında seni görsün vebalim. Seni özlesin cemalim. Seni istesin helalim.
-Ak akışlarla gelsin pınarların.Islasın beni.
Gitmek, unutmak, bırakmak değil.Gitmek, hep kalmaktır. İnsan sevdiğinden gider.İnsan sevdiğinden nefret eder. Nefretin bile benden beslenme. Alıştırma yapma yapayalnızlığın girdabında. Sarıl vedalarına, orada ben varım.

-Veda et kendine, veda başka bir vedanın vadesidir. Zamanında öder kader.
Sen gitmeleri seç yeter ki?
-Yeni baharı bekleyen bütün canlılar gibi , yeniden gelmeleri özler hayat. Ben de bir hayattım kollarında. Can toprağında yaşayan bir tırtılın ruhunu taşırdım. Hiç kelebek olmadım sen varken.
-Şimdi kelebek vadim var, gün’eşimin pervanesinde aşka ölüyorum.
Bahar sensin.Bense baharın harı, harın da özü.
-Ebedi bir özleme kadim olmuşum,sevmesen de evvelime dizeler uzar, narların dökülür vedalarıma.

-Engebeli bir alfabe gibi bütün harfler arasında dökülüyor tanelerin.
Narımsın, toplamam gerek seni harf harf.Hecelemem gerek yaramın çardağında.Kalıplarını ,kalakalışlarını yutarak seni buluyorum ilk harfinde.
-Seninle toplanıyorum sensiz narlarda. Benim de tanelerim döküldü.
Artık sevi Dök değilim. Krallar kamarasında seni seyre daldı algılarım. Şimdilik bir tanemsin narımda.