Sol Yanımdan Gel Şiiri - Uygar Yeni

Sırtıma saplanan sancı o kadar ağırdı ki
Ayaklarım kırılacaktı sanki
Sen geldin
Sırtımı yasladım sana
Bir duvara, bir çınara yaslar gibi…

Gene tam vaktinde geldin,
Ne geç ne çok erken,
Ben düşmek üzereyken,
Ve çatlatmak üzereyken göğsümdeki toprağı
Su gibi, yağmur gibi geldin…

Öyle geldin ki sen
Tam hoş geldin
Sol yanıma dokunarak hem…

Bir süre gitme, kal!
Biraz daha yaslayayım sırtımı sana
Bir duvara bir çınara yaslar gibi…

Soluklanayım biraz,
Sen biraz daha kal…

Dizlerimdeki fer yerine gelene
Gözlerimdeki ışık gökyüzünü görene,
Ve göğsümdeki toprak çamur olana kadar,
Gitme kal…

Çok değil,
Sen biraz daha kal…

Gene geldin ve iyi ki geldin
Ne geç ne de erken
Tam vaktinde,
Boğulmak üzereydim sen geldin…

Sen gel,
Ben düşünce dara
Döşüme düşerse yara
Sen gel beni bırakma…

Gel,
Sol yanımdan dokun…

Ben bilmeden,
Tam o vakit gel!
Ama hep sol yanımdan...

Kar altında kalmışken,
Ateşler içinde yanarken
Yüreğim çatlamak üzereyken gel
Ve tükenmeden nefesim,
Sen gel…

Ben tam düşecekken gel,
Ellerimden tut
Bırakma...
Kimseler görmeden,
Sezmeden gel…

Döşüme sarıl
Ve düşüşlerimden önce gel,
Çınar gibi ol
Duvar gibi ol bana
Ve dağ kadar gel...

Gelince,
Yine aynı
Sol yanımdan,
Toprağım çatlamadan gel…