Sol Yanım Güvercin Şiiri - Nuri Can

Benim ömrüm kimsesiz bir çığlık
Kırık bir figan akarsularda sesim
Çağlayanlara vurur yankısı

Mavisi yağmalanmış bir gökyüzüyüm
Karanlığın ortasında
Kendi içinde taşıyan aydınlığını

Örselenmiş çocuk gözleriyim
Ömrümün deltasında yapayalnız
Sol yanım güvercin, uçurumları emzirir
Sağ yanım karanlık kakülleri kan

Ah kalbim
Ah duyarlı yanım
Ortak oynanan bir oyunmu hayat
Herkesin kendisini oynadığı
Yalnız bir tregadyayım ben
Maskesiz seyircisiz
Ve her gece uykuya yatmış bir dağ gibi kederli

Kirpiklerini sulara dökmüş bir çiçeğim
Silahsızım kuşları vurulmuş bir gökyüzünde
Bir kar çölü ıssızlığıyım
Her gece bir ateşdağına tırmanıyorum
Bir kahır dağına
Hiç bir yol çıkmıyor umuda
Kalbimi bir buzdağının ortasına koyup ve uyuyorum
Bir başka bahara açmak için çiçeklerimi

Denizi olanlar mavi gözlüdür belki
Ben kavruk bir çöl gibi yangınım
Bir doğulu kadar esmer ve tedirgin
Aşiretlerin terkettiği örenlere benziyor
Kaygılardaki yüzüm
Yollar kar, dağlar karanfil
Göz göz oldu yaralarım bağlayamam

Gel yürek sıcağı bir ezgiyle ört üstümü
‘ örtki ölem’

*’Erzurum ağzı’