Sol yanım çok acıyor Şiiri - Vahap Özdemir

Elinde tuttuğun gülün dikeni kadar acıyım
Duvarı dostum bilmişim yalnızlığımla
Aşkı katleden, güveni altı üst eden sensizlikte büyüyen bir acıyım

Gözyaşlarımla beslenen
Dostunu kaybederek hayatı öğrenen
Hayatı buldum derken kaybeden
Karanlığın içinde parıldadığını sanan bir acıyım..

Ellerimi kanatan sevda kırıntılarında aradım kendimi
Yerleri mesken tutmuş hayallerde aradım seni
Yıldızları kapatan kara bulutların ardında aradım
Anlaması zor olan düşlerimde
Tarifi olmayan bir acıyım..

Benim her yanım acıyor arkadaşım..

Genç yanımın acısı dinse
Çocuk yanım acıyor artık
Türk yanımın acısı diniyor
Ermeni yanım acıyor artık
Zindana dönüşmüş yanımın acısı dinse
Mahkum yanım acıyor
Son ülkücü öldü diyorlar
Benim ülkücü yanım da acıyor.

Şarkılarım
Şiirlerim
Gülüşlerim
Gözyaşlarım
Her yanım acıyor
Duvardaki gölgem
En sevdiğim geceler
Rüyamdaki sen
Sanatkarın elindeki hayatım
Hepsi acıyor...

Şair tarafımın acısı dinse
Kuzu tarafım çok acıyor
Katliama mahkum kalan kalbimin acısı dinse
Soykırıma maruz kalmış hislerim acıyor.
Kalemimin acısı dinse
Mürekkebi kanatıyor.

Kapatıyorum acımı, diğer acılarım açılıyor
Benim her yanım acıyor arkadaşım..

Herrrr yanımmm acıyorrrr
Her yanım...

Şehrimde masallarla büyüyor çocuk yanım
Çiçek ekiyor bahçe duvarlarına
Ben bir kaç satır karalarken
Sol yanım acıyor

Sağ elimde sarımsak sol elimde soğan diyerek öğrendim sağımı solumu
Adım gibi biliyorum sağımı solumu
Neresi acıyor adım gibi biliyorum
Belki Satırlarda belli edemiyorum ama
Artık şurası acıyor gerçekten
Bakın, bakın
Tam şurası
Sol taraf..

Çiçek tarafım diniyor
Dikenleri canımı acıtıyor
İğne deliği kadar gönlüm
Sol tarafımın bulunmuşluğuyla acıyor...

Yine gece oldu.
Mevsimlerden sol yanım cehennem
Günlerden cuma
Zifiri duvar karanlığı,
Çekildim köşeme
Sarıyorum günlerimi
Yanaklarım ıslanıyor yine
Gidip aynaya bakıyorum
Gel gör ki yine canım acıyor

Güneş doğmak bilmedi gözüme
Hani hayat yoruyorsa seni,
Üzüyorsa kalbini,
Kahrediyorsa içini,
Yaşamak güzeldir diyenlerin inadına
Ölmek güzelmi?
Bu,
Önümdeki yol ölümün hangi randevusundaki cadde?
Aynaya baktıkça cenneti andıran bu dünya
Battıkça cehennemi andıran şiir sayfam,
Bu yaşam ölümde kaçıncı radde?

Özgürlüğü elinden alınmış bir uçurtma gibi
Aydınlığı vuracak dağların, bir ovayı mesken tutması misali
Kanadı kırık kuşun
Yarın uçamayacağını Anlaması gibi
Sol yanım çok acıyor.

Kaldırım taşındaki yazılı isimdir hayatım
Çöpçünün yere düşen çöpü kaldırmaya mecali kalmamışcasına yorgun sol yanım

Ellerimde kırmızılığım.
Kıpkırmızı bir haykırışla yırtınıyor dudaklarım
"Affedin beni dostlar acılarımdan kaçtı.. "
Kırılırsa acıları mesken tutan şiir pencerem
Kararan kalbimde, simsiyah yağmur bulutu arasında ansızın
Odamın gölgesinde büyüyen sancılarım
Masamın tenhasında Kalemime haykırışlarım
Kırılırsa Kalemim karışmam
Yazmam birdaha, yemin ederim bir daha ağlamam..
"Affedin beni dostlar acılarımdan kaçtı.. "
İnsanlardan uzaklara giden gemide aradım kaybolan masumiyetimi
Aynaya kazıdım senin yüzünün görkemini
İnsanlardan uzaklara giderken,
Fırtınalarda boğuldum
Kalbimi ölmeden morga koydum
Hayatımın girdaba dönüşmüş çukurunda
Kendimi bilmez Kabuslar görüyorum..
"Affedin beni dostlar acılarımdan kaçtı.. "
Melekler en çaresiz anımda yordu beni
Aşikar ömrümde gaflet şarabından bir yudum misali
Hayallerime çıkan yokuştan yuvarlandım sevgili
Hangi yokuş bana yar olur bu saatten sonra
Ben yine yerleri mesken tutmuş hayallere mahkum
"Affedin beni dostlar acılarımdan kaçtı.. "
Yarama acılarımı sarıyorum merhem diye
Çırpınıyorum artık kimseyi üzmeyeyim diye

Ama,
Nicedir ellerim üşüyor
Saklayamaz kara bulutlar hüznümü

Umutlar ayın ardından kayıp gidiyor gözümün önünde
Mirasını bırakır gibi yapıyor ufak bir sessizlikte
Haykırışları duyuyorum her sükunet içinde kaderimde
Her yitip giden Güvenimde,
Acılarım toprağa düşüp can veriyor
Islahatlara kalmış gözyaşlarım
Düştüğü her yeri sızlatıyor..

Şimdi sokağa çıkıyorum.
Saate bakıyorum, yalnızlığım epey yavaş ilerliyor
Sokaktaki su birikintisinde son kez gibi kendime bakıyorum
Yürüyorum,
Yolda gördüğüme selam vermek istiyorum
Canımın acısıyla haykırmak ve sonra susup ağlamak istiyorum

Hey Tanrım ol dedin oldum
Öl desen ölürüm
Fakat bu bir yalandı
"Affedin beni dostlar acılarımdan kaçtı.. "

Şimdi sokak lambasından ışıklar yağarken acıma
Açmalıyım bu şiirin sesini
Evet evet
Birazcık Açmalıyım..
Bir dakika b,b bu Ölümün senfonisi...
Ve biliyorsunuz ki bu da bir yalan
Şakalardan doğan bir yalandı
Çünkü böyle bir bedene amansız bir yakarış gerekli..

Şimdi uyuyorum,
Çok büyük bir mutluluk için,
büyük bir haykırış biriktiriyorum
Çünkü birazcık ağlayabilirsem, çokça gülebilirim sanki
İyi geceler misali
bu şiirin acısı dinse
Yarın bir şiirin acısı dinmeyecek gibi
"Affedin beni dostlar acılarımdan kaçtı.. "..
..