Sol Serçe Parmağım

Kısık sesle şiir kusmak gibi
Bazen sevmelerim.
Özlesem bana, unutsam sana zul yazacak vicdanı mahşerim
Kavuşabilseydik
Ben şair, sen şiir olurdun
Ne kuytu bir köşe kalırdı
Ne karanlık sahipsiz bir sokak
Her nesnenin, her varlığın
Bir adı olurdu.
Yıllardır ismini heceledim,
sol serçe parmağımı öptüm uyurken ve uyanırken.
Uçuk kaçık hayallere teslim oldum,
Kavga etim, güldüm,
Sen adımı unutmuş, beni hiç olmamış saymışsın.
Lüzum kalmadı görüşmeye.
Çok geç yeniden tanışır gibi yapmaya.