Sol Memem Şiiri - Osman Özdemir

Elini sol mememin üstüne koyup uyurdun.
Yüreğimin atışlarını yapardın kendine ninni.
Aşk yolunda yorulmuş kalbimin atış sesleriydi.
Gece uykularında seni rüyalara götüren.

Can cana yatardık biz seninle.
Uykularda.
Can çıkmadan bedenden.
Sarmalardık kendimizi.
Habersiz geleceği tutar ya diye Azrail’in.
Tek can olurduk seninle.
Ruhumuzun uykularında.

Tenin tenime değdiği vakitlerdir.
Uykularımın.
Bir ilâhî törene hazırlık olurdu.
Bedenimin halleri.
Unutmamak için ezberimde olurdu.
Kadim dualar.
Ne vakit elin değdiğinde tenime.
Lâl olurdu dil bende.

Uyurdun sen sinemin genişliğinde.
Usul, usul.
Sıcaklığımla sarardım.
Senin üşüyen ruhunu.
Kokun sardığında tüm benliğimi benim.
Kaybolmaya başlardım.
Kuş tüyü saçlarında ben.

Elin koyduğunda sen sinemin üstüne.
Saçların dağılırdı.
Gül dalları gibi yüzüme.
Kınalı kokusuyla.
Bazıları dolanırdı bedenime.
Her bir teli ferman gibi.
Bıçak olurdu boynuma.

Sol mememe koyarak elini uyurdun sen, benle.
Gecenin bahtiyarlığıyla yıkardım.
Ben kendimi.
Günahlarımdan arınır gibi sarılırdım.
Bedenine.
Yeniden doğmuş gibi olurdum.
Koynunda ben.

Sol memem.
Yalnızlığı yaşıyor senden sonra.
Kendi elimle korkuyorum uyumalara.
Kendimle.
Koymayacağım hiçbir eli.
Senin kutsal yerine.
Çünkü ancak seninle.
Huzur buluyorum kendimle