Sol kaburgamda bir ev vardı, neşeli, aydınlık,
Ellerimle kurduğum, aşkla ördüğüm bir anıt.
Her taşı sevgiyle mühürlüydü, herköşesi bir umut,
Sandım ki sonsuza dek kalır, bu mahrem konut...
Bir fırtına koptu ansızın, ruhum titredi,
Önce duvarlar çatladı, sonra sallandı temeli,
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta