Öyle bir alışmış ki bu beden hergün koşmaya
ayaklarımın ikisi de fazlaca usta koşucu olmuş,
ona göre eğitmişler kendilerini
ona göre uyumlandırmışlar yere basışlarını
aerodinamik yapılarını...
sol ayağım hatta fazlaca takmış bu koşu eylemine;
normal yürüme ritmini bozmuş
rahat basamaz olmuş zemine hız yavaşken
sakinken adımlar...
bunu fark ettiğimde ben de rahatsız oldum!
hiç de bu açıdan düşünmemiştim? !
çok geç olmadan düşünmem gerektiğini anladım.
ona ek bir eğitim vermeye başladım
yürüme hızına göre uyumlanma ile ilgili...
sağ ayak hayata birkaç açıdan bakmayı kimden öğrendiyse
halletmiş o kendi işini
sorun yok...
yerine göre koşuyor
yerine göre yürüyor.
hissetmiyorum bile...
şimdi sol ayağıma fazladan sevgi
bilgi ve sakinlik sunmaya başladım.
bakıma aldım onu...
belki de sevgisiz kaldı ki
koşmaya fazlaca taktı
kim bilir? ..
ben sevgimi veririm
kafayı takmam,
belki o da kafayı bu kadar takmaz koşmaya,
yürümeyi de sevmeye başlar? ..
(Kasım 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 27.11.2006 12:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!