Sol Anahtarı; Şiiri - Ekrem Kazan

SOL ANAHTARI;

...............................Zarif bir aşk hikayesinde, hazana hüzün düştü…

Yine kapındayım dün olduğu gibi,
Çaldım defalarca yine açmadın,
Kapın yüreğime yine kapalıyken,
Bir merak edip aralayıp, göz ucuyla dahi bakmadın.

Yine gebe yüreğim bu çalkantılarına,
Melankoliye kaptırırken beni o saplantıların,
Kaç Richter’ e bedel sarsıntılarım bilmem ki…

Her anahtarı denedim yüreğini açmaya,
Bin bir çiçekle geldiğim kapına,
Yüreğin niçin çiçeksiz kalmış anlayamadım…

Son şansım bu olsa gerek düşmüşken gerilime,
Düşünmek dahi istemiyorum,
Lakin bir tek denemediğim, o kalmıştı,
SOL anahtarımla…

Sağa çevirirken,
Parmaklarım tek, tek kovalıyordu artık notaları,
Aşk üretim tesislerinde faaliyet başlamışken,
Dışa vuran nağmeleri,
Ölüm marşının çığlıklarıydı san ki,
Beethoven, ay ışığı sonatını yazıyordu hüzün’e yeniden,
Chopin, hüzün sonatına,
Hazin bir son hazırlıyordu Marche Funebre’ile sanki…

Sol anahtarımla açıp daldığım o kapıda,
Adres yeryüzü gökyüzü değil,
Ölümün soğuk yüzüydü karşımda,
Ve parmaklarımın zarif dokunuşunda ki çığlık sesleriyle,
Kandan damlalar sızıyordu her yana…
Ben bu melankolik aşkın esiriydim artık.
Ölümün soğuk notalarını dökerken,
Bunca çektirdiğin cefa üzerine,
Ve hatun kişi niyetine…

Hep nefret etmişimdir cenaze marşının notalarından,
Her an, her gün bir yerlerde ölümün soğuk nefesini hissettirirken,
Hiç düşmüyordu bir numaradan, ölümün listelerinde.

Aşk sancısı doğum sancısı gibi değil,
Bir anlıktır dünyaya getirmek sevip okşamak koklamak.
Ya hüzün, hüsran sancısı,
Kaç ölüme nota döktürür solfejde,
Es (sus) gibi kısa bir geçiş değil, süresiz sonsuzluğayken…

Gözüm açıkken dahi düşlerimde gördüğüm,
Romantik bir ölümü beklerken,
Kan bulaşmış notaların hüznü dökülürken üzerine,
Sen beni üzerken, bense candan severken,
İ ş, i ş t e n g e ç m e d e n,
O an'a kadar nerelerdeydin...(!) (?)