ayışığı
sokulgan bir kadın,
üzerime titreyerek düşüyor,
düşüyorum, çok fazla aydınlık.
soruyor: “yaşadın mı? ”
“hayır, yaşamadım”
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
bence saklama kendini aydınlıktan.başkasının da olsa gözlerini çekme ondan, beynine sızan ışık yüreğine aksın.
yaşarsın işte o zaman.
düşmeden,belki daha aydınlık
şiirlerinizi okudukça duygu yoğunluğuyla birlikte beyin jimlastiğide yaptığımı hissediyorum.Unutulmuş kıvrımlarım çalışmaya başladı sanki şiirlerinizle.Öncesi vardı ama şimdi ve sonrasında sizin şiirlerinizle de bu keyfi devam ettirmek güzel olucak.
Sevgiler.
çokkk güzel...
ayışığı
sokulgan bir kadın,
sokulgan bir ayışığı
bir kadın
ayışığı
sokulgan bir kadın,
ay ışığı kimi zaman sokulgan bir kadın, kimi zaman bir sırdaş
bazen de hüzün.......
yüreğiniz sağolsun
sevgiyle
dolunay enver
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta