Sokul Yangınıma Yar Şiiri - Selahattin Y ...

Ruhumuzun son deminde hüznün giysilerini üzerimizden çıkaralım
Sevinçler ekelim ovalara, maviş yelkenlilerle kuş sürülerine karışalım
Özlemlerin külünü denizlere serpelim, gökyüzüne salıncaklar kuralım
Sokul yangınıma yar, közü sönmeyen aşklarla yeni baharları karşılayalım

Zor bir sorunun düşünüşleriyle kanar içimiz yar, dökmeden dinle suskularımı. İstersen kollarımdan çivile, dağlardan çığlar indir, bin bir yerimden parçala. Gözlerine her inişinde yaşların, beni bu dünyadan terki diyar eyler. Bilmelisin ki, nefesinin kutsal esintisiyle bu yürek inadına yaşar. Sensizlik ölümse, özlemin zulümse yürek sızım, neden bu koca çınar varlığının sırılsıklam mevsimlerinde kan ağlar?
Gecenin derin kuyularında zamansız ve arsız bir yangınla dişlenen bedenimin düşlerinde, şimdilerde örgülü saçlı bir kısrak yol alıyor, beni yüreğimin kuytularında bir başıma bırakarak. Ruhumun sol sızısı, sazımın en güzel tınısı, gözlerindeki yanardağ patlamasıyla, küf bağlamış yaralarımı dağlıyor. Divit gözlerinle beni ölümden önceki baharlara salıyor.
Örümcek ağlarına rüzgâr soluğu değer suskun gece yarılarında. Bir kadın titrek alevlere gözlerini düşürür kulaklarındaki ezgilerle. Üşüyen elleriyle yıldızlara bakar bir adam, yüreğindeki şiirlerle. Örümcek rüzgâra çarpar, kadın şarkılara ağlar, adam kadına şiirce akar, aktıkça yüreği kanar. Rüzgâr anıları getirir, gecenin nefesi odaya dolar, yıldız şavkıyla iki beden karanlıkta dansa kalkar.
Titreyen bedeninin sığıntısına kursam sevda çadırımı, çeksem karanlığa kapısını bir an. Ayağına düşse giysilerin gül olup dudağıma amber amber dokunsan. Lale göğsüne yaslanıp, ellerimi boynuna dolasam. Açsam gönlünün hazinelerini sonra, inleyişlerinle sarsılsam. Gelgitlerle ırmak olup, seninle aşkın denizlerine karışsam. Terli gövdende kadınım, yıllar yılı uyusam, öylece ölümsüzlüğe uzansam.
Zilleriyle sarsıldığımız, sonrasında göğsüne yaslandığımız yaşamın dirençli sığıntılarında, en çok anlardan kopunca yüreğimizi dinlemeyiz. Mantık kazanlarında kaynayan her aşa kaşık sallarız da, gönül saklımızdaki hüzünleri en sona saklarız. Döngüsü kendi kabından sıyrılan tuhaf bir lezzet şölenidir sevda, içli bir müziğin nağmelerinde avuntusu zor mırıldanışlarla, ya Mecnun, ya da Leyla oluruz.
Yüreğinin desenlerinde ve gün ağartılarında, sen içimde umutları çoğaltan, en içli şarkılarda bile sesinin ve yüreğinin hışırtılarını içime dolduransın. Sen, ruhunda güneşin tüm renklerini, en karlı dağların dinginliğini taşıyansın. Seni görmeyince, seni işitmeyince, firari düşünüşlerimin gelgitli ovalarında tırnaklarımla yoluyorum sensiz geçmiş günlerimi ve sözcüklerimin deli mermilerini deli akan ırmaklara boşaltıyorum.
Kabarınca denizlerin, sular taşır köpüklerle sahillerime. Rüzgârın yaladığı zülüf saçlarının damıtılmış kokularında şirin bakışlarla gönlümün sultanı oldun sen. Yeşil yüreğinle durmaksızın sallarsın beni aşk salıncağında. Hücrelerimde dolaşan sevginle ruhum özünle büyüyen bir bahar dalı ve ben aşkın dört ikliminde seninle adımlıyorum bu hayatı.
Bir gün, sessiz bir yürüyüşün dirençsiz mektuplarını gözleyeceksin içindeki suskunlukla. Kurgusu bitmemiş şiirlerimi özleyeceksin sevisiz kaldığında. Göğsünün gül bahçelerinde gecelerin soğuk titreyişlerine kapıldığında, içindeki yalınayak aşklarımı izleyeceksin. Gözlerin düşecek uzun yollara, öpülmeye hasret kalmış yerlerini okşayacaksın. Ertelediğimiz tüm günlerin çağrı pusulalarını yırtacak, karanfil kokulu baharlarda rüzgârımı bekleyeceksin.
Kilitli kalmışım gözlerinde işte, tecritlerdeyim yar. Lekesini yüreğinde taşıyan bir aşığım, beni sevginle onar. Çimdikle zamanı, beni açmamış karanfillerin tomurcuğundan çıkar. Yaşanası ilkbaharlarında nereye dönsem yüzümü sen varsın, ruhundaki sevgi şelaleleri aktıkça, beni yüreğinle sar.
Sokul yangınıma şimdi. Ruhumdaki sevinçlerin çılgın saatleriyle seninle bir ömrü karşılayalım. Maviş yelkenli bir gemiyle hırçın dalgalar aşalım, sıra sıra dağlardan aşkın çiçeklerini toplayalım. Yerleş göğsüme, suskun saatlerimiz sona ersin, ağıtlarımız dinsin, yokluğunun hasreti bitsin. Yıldızlar ekelim karanlıklara, künyemizdeki aşkla kuşların çığlıklarının kesilmediği yerlere gidelim bu bahar.