Soktun Umutsuz İklimine Poyraz Doğurdun

Soktu kör kaderin özüne kötü bahtını
Vuslatın hükmünü giydirmek aşka ne mümkün
Dolamış el’e geleceğin umut tahtını
Bedelini bana ödetir çaldığı kürkün
Savurup yıktın gülüzarı çekdirdin vah’ı

İçte gömülüp kaldı gönül küskünüm felek
Gülşenimden çıkartıp beni düşürdün yere
Tozumu göğe savuruşta eledi elek
Dağlar bayırlar dolaştırıp buladın tere
Savurup yıktın gülizarı çekdirdin vah’ı

Sana ben ne ettim eyledim sormazsın bile
Dost eliyle zehir içirip sokarsın dara
Ömrü kötülüğe sokuşta düşürdün dile
Gönlümü hazanla yıkışta batırdın har’a
Savurup yıktın gülizarı çekdirdin vah’ı

Hayatta şu aşk dedikleri bir anlık hazmış
Vuslatın özlemleri gönüle fitneyi sokmuş
Tüm hayatının baharını versende azmış
Sevgili dedikleri kalbe saplı bir okmuş
Savurup yıktın gülizarı çekdirdin vah’ı

Dizde derman bırakmadın muhtacım ele
Soktun umutsuz iklimine poyraz doğurdun
Ruhumda özlem kalmadı kapdırdın sele
Çektin hayatıma engeli elem yoğurdun
Savurup yıktın gülizarı çekdirdin vah’ı

Her şeyin başı sonu çıkar beklenti cebe
Ömründen verdiğin emeğe karnıda tokmuş
Zengin ve güçlünün elinde kalınmış gebe
Anadan babadan da başka sevenim yokmuş
Savurup yıktın gülizarı çekdirdin vah’ı

(10.01.2012) AZAP…