Sokrates'in intikamı Şiiri - Hülya Çetin

intihara susamış ruhların celladıyım ben!
Öyle kanla dolu ki avuçlarım; buz kesmiş...
İçim ürpermeden yok ediyorum acımasızca...
bu bir katliam ve ben seri bir katilim...
yüreği sökülecek insancıkların katili...
eğreti gelin misali tecrübe edinen ruhları canice kaldırıyorum dünyadan pislikleri virüs gibi yapışmasın diye duygulara...
ellerimde zaman yitirmiş, yer kaplamış lanetli varlıkların hazzı...
Hiç pişman değilim...
büyüsünü bozarım alın yazınızın...
tenleri matlaşmış, ruhları küflenmiş insancıklar!
siz var olduğunuz sürece ben seri katilliğin keyfini süreceğim...
kendimi her ruhta yücelterek...
et dolu elleriniz, vıcık vıcık yağ,kas çeşit çeşit hunharca yağmalanmış bir kentsiniz...
kim kimin yanında, kim yatağınızda belli değil...
yüzünüz cadı kazanında kaynayıp buruş buruş olmuş, bakmayın aynalara siz o siz değilsiniz...
yalancı bir mevsimin en tarumar bahçesinde bir elma gibisiniz, Adem gibi iradesini üç kuruş tadlara satmış, duyulmaz artık sesiniz...
her şeye inat kanatacağım sizi yavaş yavaş içeceksiniz ölüm şarabından...
Sokratesin intikamı benim ellerimden alınacak, tutkumla içireceğim, gözleriniz pembe görürken geceyi...
saçlarınızın telleri kalacak parmaklarımın arasında tutam tutam...
arzuyla kanacaksınız kanadığınızı anlamadan kollarımda...
gözlerim her size bakışında ihtişamdan göremeyeceksiniz can çekiştiğinizi...
sen ey ruhu çalınmış peri asla bu katliamı durduramazsın şimdi...