ölüm
sinsi, küçük kuşu yazgının
mavi bir salınımla
sökülür olduğu yerden
sökülür kalbin nakışından
hep ölmek değildir ölmek
arada bir yitip gitmek
sökmek kendini evrenden
ve koymak
sol yanına bir şehrin
bir gebe kadının kucağında
yaslanıp ruhunun tek duvarına
sökmek kendinden olmayanı
iplik iplik ayırarak duvağını
sancılarımın gümüş teninde
hep ölmek değildir ölmek
arada bir sadece yitip gitmek…
Kayıt Tarihi : 10.5.2005 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Koridor Dergisi/Ocak-Şubat-Mart 2007
Gayet güzel bir şiir okudum. Yüreğinize sağlık
sancılarımın gümüş teninde
hep ölmek değildir ölmek
arada bir sadece yitip gitmek…
bu üçlüğü begendim.
TÜM YORUMLAR (15)