Soket Şiiri - Naki Aydoğan

Soket
Zincir, bin halka ve bir büyük çivi
Dünyaya çakılır
Öyle bir akıl çakılır ki bir köylü çakar
Zincirin son halkasına bir eşeğin yuları takılır
Nankörlük etmesin
Önünde sinisi yoksa bir çember içinde sofrası var
Bu kadarda dünyayı yesin
Nereden nereye geldim eşekler sucuk oldu,
Önümde sofra, ben nere bağlıyım bilin bakalım
Yular bende kulağımda kulaklık öyle uzun bir kabloda değil
Kısa sayılır ve küçük bir cihaza çakılı
Öyle balyoz çekiç gerekmez
Sok çıkart sok çıkart eşek belki sucuk oldu
Önümdeki sucuk belki eşek eti, misal
Yani bana kim sahip bilemiyorum
Ben mi eşeğim bana sahip efendim kim
Hiç takip edemiyorum
Eşekler çok akıllıydı hiç takip edilmek istemezlerdi
Ben istiyorum biri beni bulsun ve bir köşeye bağlasın
Ne kadar saçma
Dışarıda cihazlar beş duyumla bağlıyım
Yeni bir kulaklık aldım ve kablosu da yok
Ama önümde bir sofralık dünya var
Azıcık yerde özgürüm çünkü bedenimin çok ötelerinde uzaktayım
Bedenimden ayrı kalmak bana iyi geliyor
Hele yorulunca hepten unutmak uyumak istiyorum
Belki ruhumdan sıkılıyorum
Senin ruhuna sığınmak istiyorum
Senin ruhuna dokunmak ve seni sevmek istiyorum
Sana aşkla bağlanmak istiyorum bir kalp bir cihaz