Aşkı yüreğimin tam ortasına
Çiviyle çakmışsın, sökemiyorum!
Sen çarpmışsın hayat kaportasına
Düzeltemiyorum, bükemiyorum!
Gönlümü yeşerten Nil’i kurutup
Onca vaat, yemin, sözü unutup
Konuşacağına, dilini yutup
Bakmışsın, içimi dökemiyorum.
Denedim, sessizce çekip gitmeyi
Her türlü duyguya veda etmeyi
Beyaza sarılıp, yerde yitmeyi
Toprağın dibine çökemiyorum.
Kayıt Tarihi : 17.1.2007 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selamlarımla
TÜM YORUMLAR (1)