Sökemiyorum seni Şiiri - Oktay Çekal

Sökemiyorum seni…

Hep hayatımın parçalı bulutusun,
Kapalı bir gökyüzü gibi…
San ki; her an sağanak olup ta,
Yağacakmışçasına, üstelik umarsızca…
Her damlanda bir sitem,
Ama aşk dolu sokuluşunla,
Islatıyorsun tenimi,
Ruhumda sen duşlarını alıyorum.

Öyle işlemişsin ki, ömrümün sokaklarına…
İzlerin rehin almış yüreğimi.
Görünmezliğine bakarken, dalıyorum.
Kayboluyorum ben o an, yokluğunda…
Hayat duruyor nefesimde,
İçime çektiğim doyamadığım sensin.
Sonra kendimle kalıyorum, suskunluğum sarıyor.
Adımlarımı tutamaz oluyorum.

Varlığım saklanıyor hayattan, gece çalınıyor tenime.
Bir camın arkasında, perdeleniyor sevgim,
İçimde yaşıyorum, duygularımın fırtınasını,
Alıp beni bir yamaçtan diğer yamacıma savuruyor.
Dokunamıyorum kendime çok uzaklarından.
Sokulamıyorum sevdamın gözlerinden,
Dökülüyor içime bir yanardağının lavı…
Sökemiyorum seni, bakışımdaki resimden.

Oktay ÇEKAL
19.03.2016-10.38