Sokaktan Enstantaneler Şiiri - Beyza Dan ...

Yüreğimde müphem bir illet,
Haylaz bir yokuştayım.
Altımda freni patlamış bisiklet,
Akşamın karanlığındayım.

Bulanık enstantanelerim içinde,
Bir kadın seçiliyor, ihtiyar.
Güllerle dolu sepet, buruşuk elinde,
Kavuşanları arıyor, diyar diyar.

Vahşice sürüyorum bisikleti, âsice,
Umrumda değil, kalabalıkta kime çarptığım.
Fakat birisi ilişiyor gözüme; Bu o, kanaatimce!
Bu o, o ki uğruna sağlığımı sattığım.

Çok geçmiyor, gözlerim kararıyor,
Bir ses duyuyorum, bu benim çığlığım.
Ellerim titriyor, yüreğim kabarıyor,
O değilmiş, yolda görüp o sandığım.

Çok geçmiyor, anlıyorum gerçekleri.
Anlamak zorunda kalıyorum, var mı ki çarem?
Bana cehennemmiş, “Dünya” dedikleri,
Gerçekmiş ölüm, kaderimmiş elem…