Bir köpek ki üşüyor üstelik de yavrulu,
Göğüslerinden belli yaşantısı çok zorlu…
Evinden uzaklaşmış kim bilir nerelerde?
Yavrular ya ölmüştür ya da meçhul yerlerde…
O, aç dolaşıyorken hiçbir şey yapamadık,
Görünce korktu kaçtı biz de uzaklaşmıştık…
Tutsam bu mümkün değil farklı yöne giderim,
Üzüntüm yüreğimde inan ki çaresizim…
Haber versem alırlar belki yavruları var,
Köpeği katlederler aileyi harcarlar…
Yapılacak tek şey var seviyesine inmek,
O aç ve sefil iken, huzursuzluğu bilmek…
Bu hoş şey değil ama yüreğim el vermedi,
Üzüntümüz çok ağır içerimize verdi…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 12.12.2015 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!