Betona yapışan yalın ayaklar! .
Işıktan kaçar, mehtaba sığınır..
Kaldırımlar yorgun düşer, uyuklar! .
Sokaklar ıssız, çocuklar kimsesiz..
Hani, nerede şefkat damarları?
Meğer, şehirde sevgi öksüz kalmış..
El açar çocuk, merhamet dilenir! .
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta