Betona yapışan yalın ayaklar! .
Işıktan kaçar, mehtaba sığınır..
Kaldırımlar yorgun düşer, uyuklar! .
Sokaklar ıssız, çocuklar kimsesiz..
Hani, nerede şefkat damarları?
Meğer, şehirde sevgi öksüz kalmış..
El açar çocuk, merhamet dilenir! .
Aşk ile rağbet bulmazsa bilenir..
Soğur yüreği, buz kesilir sokak! .
Senden kopan parçanın çığlığını,
Dinle! . Bu bir efkar türküsü değil..
Senin ellerinle yaktığın ateş!
Sokaktaki çocuk, garibim ülke..
Aynaya düşen resim yalan, yalan! .
Sorgusuz sualsiz taşmış kabından
İnilti gelir, kaldırım taşından..
Kaldırın bu ayıbı üzerimden! .
10.12.2006
Bedrettin KeleştimurKayıt Tarihi : 10.12.2006 09:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Soğuk bir kış günü şehrin ana caddesinde, kaldırımları yatak yapan çocuk gördünüz mü? İçinizden bir parçanın koptuğunu duyarsınız o anda. Bu şiir, sokaktaki çocuğa ithaftır. Bu şiir, duygusuz yüreklere isyandır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!