Sokaktaki Adam Şiiri - Mehmet Serhat Aygün

Hava bu gece puslu
Rüzgar kovalıyor,
Dolunayın ışıklarında parlayan,
Şekillere bürünmüş bulutları...
Hava bu gece de ayaz...
Herkes koşturuyor evine doğru
Bir an önce sıcak yuvasına gitme telaşında
Kiminin elinde yiyecek poşetleri, kiminde de giysi...
Bir kişi oturmuş köşe başında
İzliyor koşuşturan insanları imrenti içinde
Isınmak istiyor
Üflüyor ellerine içinden çıkan sıcaklığı...
Ama nafile
Nefesinden çıkan hava da soğuk belli...
Üzerinde hırpani bir giysi var
Sokakta bulmuş onu anlaşılan
Üzerine dar geliyor ve yırtık her yeri...
Karnı aç yutkunuyor
Elinde ekmekle geçen çocuğa bakarak...
Bir yanında kedi,
Diğer yanında ise bir köpek
Her ikisi de karıştırıyor çöpleri
Karınlarını doyurana dek...
Ne kedi köpekten korkuyor,
Ne köpek kediye saldırıyor
Buldukları lokmalar belli
Karınlarını doyurmaya yetiyor...
Adam onları seyrediyor boş gözlerle
Yaşamdan ümidini kesmişçesine...
Belli ki onlara imreniyor
Arkadaşlarının karınları yok, kendinin ki ise aç
Onların yerine koyarak kendini
Kahrediyor İnsan olduğuna belki