Sokakta Tek Başına Yürüyen 1 Adamın Düşü ...

-küçük iskender’e-

Şehrin asfalt sokaklarında yürüyorum,
Yavaşça karışıyorum kalabalıklara,
Tükürüyorum suratlara ve arkada bıraktıklarına bakmayan arabalara!
Bir virüs olduğumu haykırıyor sanki varlıklar,birer birer;
Çünkü yavaşça karışıyorum şehrin damarlarına.
Kaldırımlar var,
Bunca bedeni aldırmadan taşıyan kaldırımlar,
Hep bir olmuşçasına atıyor beni üzerlerinden…
Dursun,duracaksa eğer,şimdi dursun dünya!
Bu kadar hüzün, can çekişen bir bedene fazla!
Beni duyuyor gibi dünya ve duruyor,
Yollar ve yüzler yavaşça kayboluyor.
Tanrı sesleniyor arkada uyuklayan son birkaç sarhoşa:
Haydi, kapatıyoruz dünyayı!
Ve son ışık da söndü,
Bense hala beklemekteyim tünelin ucundaki ışığı…