Sokaktaki adam...
Kendim için sizi perde kılmak istedim.
Yalnızlığımda ki sessizliği bozmak için camınıza taş attım.
Perdenin oynamasını bekliyorum..
Şimdi ben bir perdeyim Ben de sessizce asılı dururum camda.
Neden peki?
Siz perdeyi açarsanız, ya ben düşer kendimden geçerim, ya dilim tutulur dizlerim çözülür.
Siz açmayın perdeleri...
Uyumadığını bileyim sallanan perdelerle
Gelişinizde ki rüzgarla sallansın yeter...
Anlamakta zorlanıyorum sözlerinizi. Ben kimim ki? Ya da siz kimsiniz ki?
Böyle bir etki oluşsun...
İnsan insandan akar...
''Ben kimim ki'' değeri görmeme, bir şiir tutkununa giydirilecek elbise değil.
Hayır, saçma değil.
Saçmalıkların artık maske takmaya bile ihtiyaç duymadığı günümüzde
yeşerecek bir toprakta yağmur tanesi gibi düşmek saçma değil.
Belki farklı, belki okunmamış duygu düşümü kelimelere.
Elbette perdenin arkasında biri olmalı
''Siz kimsiniz ki'' diyebilirsiniz.
Ben sokaktaki adam....
Kayıt Tarihi : 28.5.2017 02:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir an yalnızlığın sokağa düşmüş hali. Başını kaldırıp sallanan bir perdeden düşen korkak ve ürkek duyguların hafif heyecan duyan duyguların ortak dili. Ve korkak ürkek bir ceylanın kaçışından kalan hatıra sokaktaki adam...
![Erdem Paksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/28/sokakta-ki-adam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!