Ne çocuklar gördüm ben yırtık ayakkabılarından delinmiş çorapları görünen
O ayakkabılarla giyilmeyecek hale gelene dek küçük dar yollarda oyun oynayan
Ne insanlar gördüm ben bu sokakların nerede olduğunu bile
bilmeyen
O çocukları gördüğünde kafasını çevirip şahşahalı hayatına kaldığı yerden devam eden
Küçümseyici bir tavırla çekip giden
Ve onların ardından elinde kuru bir ekmek, yüzleri kir içinde, boncuk gözleriyle bakakalan ne çocuklar...
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta