Sokakta Çocukluğum Şiiri - Mekan Atac

"Ufak telâşlarımızla sokakları aştık.
"Sizi yakalıyorum" diyen, ardı sıra acılan sokak lambalarının ışığında kaybettik çocukluğumuzu.
Hangisi sobelemişti saklanan umutları.
Hangisi ele vermişti neşemizi.
Hangisi bize aydınlık oldu.
Korkularımızı aydınlattı.
Sen hangisinin kucağında uyumak istedin.:

Zamansız yağmurlara yakalandik.
Umutluyduk günün
Heyecanlı güneşine.
Koşturan insanları bu şehrin.
Çiçekli eteğini örtüyor
Bir anne şefkatiyle çocuklarına.
Çıkmaza kapatsalarda sokakları ve pis.
Şehir anne yine seviyor çocuklarını.
Sanada sarılmışmıydı.
Çocukluğunu bir parkta unutmuş.
Gerçeğin koca ağırlığını sırtında gezdirirken sokaklarında ve karanlık.
Başını nemli kaldırımlarına koyarken
Sırtını dayamışmıydın koca gövdesine.

Minik ellerin titrerken ve üstünü örtüyormu merhametiyle.
Sokaklarında kurşunun sesiyle bir rüzgar.
Saçlarını okşuyormu.
Senide bağrına bastımı şehir anne.
Koca kalabalığa yolcu ettimi.
Çocukluğuna el sallarken
Hergün bir parçasını, parklarda bulmaya çalıştın mı.
Artık ağlayan pis sokaklarıyla bir şehir anne.
Sana sarılmasını istedin mi

Sarsılmaz ve geri dönüşü olmayan bir karar alıyorum.
Ezip geçiyorum işte papatyalarla dolu bahçenden.
Kaç tanesini ezip geçiyorum.
Kararımın netliğiyle, hiç olmadi umrumda.
Gecelerine yokum artık.
Gündüzlerine doğmaz artık güneşim.
Bir sen yalnız kalacaksın.
Ruhun zaten ölecek.
Ben sarsılmazın gerisindeyim artık.
Bir ruhum yalnız olacak.
Bedenim hiç doğmamış sayılacak.
Ve Artık...

Mavi şiirler düşüyor geceden.
Omuzların üstüne
Hüznün acısıyla ağır oysa.
Sonra düşüp ölüyorlar işte.
Boşluğa çalınan müzik gibi.
Sahipsiz yine kimsesizler.

Ve yaşamaktı hayatı.
Oysa neşeli bir şarkının hüzünlü sonuna geldik.
Gülmelerin yerini şimdi silinmesi gerekilen yaşlara bıraktık.

Dalıp giden gözlerim, pencerenin arkasından.
Günün aydınlık ölümünü izliyorum. Karanlığın gündüze doğuşunu.
Hüznüyle ardı sıra sürüklediği soğukluğu.
Ve Ellerime dokunan mavi
Ansızın ürperen içim
Sarılmak isteyen kolları.
Sokakta yabancı.
Hangi ışığın altına unutuldu.
Hangi çocuk sarıldı ışığına.