Sokakta Buhran Şiiri - Bilal Atış

Yürüdüğüm kaldırımların parke taşlarını sayıyorum bir bir
Yalnızlığımı öksürmek istiyorum, dişlerim dökülüyor.
Başımı çevirmek istiyorum aydınlığa, gözlerim düşüyor.
Nefes alabilmek için sigaramı yakıyorum şimdi.
Yıldızları tüm içime dolduruyorum
Kimseler görmüyor.

Ölü ışık altında, gözlerimi arıyorum çaresizim.
Bulamıyorum
Bıçak gürültüleri şimdi etrafımda
Tam dört kişiler, biliyorum…
Haykırmak istiyorum alabildiğine
Öldürecekler diyorum, öldürecekler pisipisine.
Sigaramı yere atıyorum.
Yerde duran gözüme çarpıyor
Alıp da yerine takamıyorum.
Tüm yıldızları siper ediyorum göğsüme
Tam dört kişiler biliyorum.
Öldürecekler beni öldürecekler pisipisine
Buncasına yalnızlık buncasına kimsesizlik
Kahrediyor beni.
Kanımı emecekler, fitil fitil burunlarından getireceğim
Yarın on kişiyle geleceğim buraya
Boşandığım kanlarımı geri alacağım parke taşlarından.
Hepsini ayrı ayrı öldüreceğim.

İyice sarıyor etrafımı bıçaklar
Öldürecekler beni kimseler görmeyecek
Buncasına yalnızlık buncasına kimsesizlik
Kahrediyor beni.

Dişlerimi tükürüyorum öksürerek
Yalnızlığımı taşlara fırlatıyorum.
Kaçıyorlar kaçıyorlar,
Kurtuluyorum.