Sokakta Bir Çocuk Şiiri - İbrahim Düşkün

titriyorsun
üşüyorsun
yalnızsın
bir başınasın
hayat öyle nasıl bir şey
yuvasız kuşlar gibi
soğuk,ıssız sokaklar
yer döşeğin olmuş
gök yorganın
halini soranın var mı senin
bak gözlerin
bakar durur gözlerin
nasılda anlıyorsun
bir baba tutunca elini çocuğunun
öfkelisin biliyorum
bu kent erken büyütmüş seni çocuk
daha nazlanmadan
daha sevilmeden
saçların okşanmadan
öyle kırıp dökmeden
ninnilerle uyumadan
yaşam nasılda tersinden çalmış kapını
kapısıda yokki bu sokakların
apaçıktasın
bak yine zemheri
gören, soran var mı seni
adını bilenin bile yok
koymuşlar adını ya tinerci
yada sokakta serseri
ötesini soran yok
ötesini bilende yok
sen neden buradasın çocuk
neden
nedensiz değil elbet
böyle yaşamdan kopuşun
bak gözlerin ışıl ışıl
bu kent erken büyütmüş seni çocuk
öyle hemencecik büyüme sen