Sokakta Şiiri - Raşit Gürkan Durmayaz

Terli alnıma vursa yakamoz ve yıldızlar,
Yavaş yavaş kapına doğru yaklaşıyorken.
Heyecanımı ancak bu uzun sokak anlar,
Işığını görmeye çalışıyorken ben.

Okulu biraz geçip evinin tam önüne
Yaklaşıp da tutunsam o beyaz demirlere.
Kara gökte kaybolsa içimdeki inleme.
Camın önünden o şuh,loş karaltın geçerken.

Ceketimin cebinden hiç çıkmayan sağ elim,
Kapında öyle donsam ve elimdeki resim
Şafak sökerken görsün de çöpçüler sevgilim
Üstümü örtüp beni götürsün sen uyanırken.

Üç yüz bilmem kaç no'lu o sokakta hep ruhum
Seni seyretmelidir,değişmesin hiç yolum.
Hangi aşık ölmüş ki,rastlanılmamış durum.
Her sabah seyrederim,sen işine giderken.