Sokaklarından Yalnızlık Geçen Kentler

Sokaklarından yalnızlık geçen kentler tanıdım.
Griye çalıyordu renkleri.
Gökkuşağı çalınmıştı çocukların.
Acıyan bir dili vardı rüyaların.
İçinden yalnızlık geçen kentler tanıdım.
Hiçbirinde sen olmadın.

Serçeler ağlıyordu saçaklarda,
Bir can daha ölüyordu.
İçinden yalnızlık geçiyordu
Benim içimden yanlışlık.
Dudaklarımı kavuruyordu
Değdiğinde gözyaşlarım.

Kedere isnat edilmiş suçlar barındırıyorlardı
Katilini saklıyorlardı bütün aşkların.
Oysa ki katili olan hiçbir şey için
Hala aşk demenin doğru olmadığının
Farkındaydı herkes.
Kabulleniş sanatının
Ustası olamamıştı hiç kimse oysa.

Sokaklarından yalnızlık geçen kentler tanıdım
Oysaki kalabalıktılar.
Duyulmuyordu söylenen şarkılar
Ve çöplüklere boşaltılmıştı
Bütün iyi niyetli duygular.

Sokaklarından yalnızlık geçen kentler tanıdım
Hiç birinde sen olmadın
Belki de o yüzden
Benim için o kentler de hiç olmadılar.