Sokaklar geceleri, sessizliği çağrışıyor hüsranla,
Binaların duvarları, sokak lambalarına inat,
Karanlığı seriyor ayaklar altına
Ve'yürüme! ' diyorlar 'bu yollarda önünde umutla,
Gidemezsin bu çıkmaz geceden düşlerinin sokağına'.
Asfalt çoktan dost olmuş yalnızlıkla,
Eziyeti, ezile durduğu yerde ezdiği toprağına.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta